فقط بهمن فرمان آرا
کرگدن،الهام کردا،سیگاری است اما فقط از ایوان و درب ایوان و دود...سینما آینه جامعه است،نمی گویم فحش های رکیک کودکان کار وقتی می خواهند جای بهتری در کامیونت حمل پسماند را به خود اختصاص دهند،مستقیم در سینما انعکاس بدهیم و بگوییم این است واقعیت عریان جامعه ای که مادر آن نفس می کشیم...سیگاری نیستم اما سیگار ،جرم نیست،یک جاهایی نماد فکر کردن هم هست،یک جاهایی پهلوی فنجان قهوه زیبا هم می شود ،یک جاهایی زیرباران خیلی مفاهیم را می رساند،کامل ،کامل کامل کامل،نه فقط یک فندک و یک دست،سیگارمی کشداستاد لیلاحاتمی در کار بهمن فرمان آرا،مشکل وحشتناک لیلاحاتمی را به زیبایی بروز می دهد،بی جهت این حرکت تابو شده بود در سینمای ایران،برفرض در سریال کرگدن،الهام کردا،زندگیش رااز دست داده است ،طبیعی است که سیگار بکشد،یک سری رفتارها،طبیعی انسان های متولد کلانشهرها هستند،سینمای اجتماعی یعنی خودخودخوداجتماع منهای بخش هایی که شنیدن ودیدنش در شان یک خانم نیست.
"شنیده ها و دیده های مولف این سطور،تابستان سال جاری،تهران"
